by dedem
Kay
ganda ng aking umaga! Nasilayan ko na naman si “Kaci Y.H..” sa mundo kong
tanging ako lang ang nakakaalam. Nanghihila na naman ang higaan at ang mga
unan. Nang-eengganyo sa muling pagtanaw sa magandang mukha ng kaisa-isang
babaeng nakakapagpangiti sa matatamis kong mga labi. Siguro naghihintay na
naman siya sa pagbisita ko sa kanyang palasyo.
“Oie!
Hudah!” sigaw ni Dolps. 8:30 na pala ng umaga. Huli na ako sa klase ko sa Math
17. Di na ako naligo at dali-daling tumakbo para pumara ng tricycle. Huli na
naman ako, mabuti na lang matagal dumating ang prof namin kung kaya safe ulit
ako ngayon. Nabagot na naman ako kay ma’am. Natulog na lang ako.
“Hudah.”
Naririnig
ko na naman ang tinig ni Kaci Y. H.. Hanggang ngayon misteryo pa rin sa akin
ang kanyang apelyido at middle name. “Nagkita na naman tayo,” bungad ko sa
kanya. Ngumiti lang siya. Nakakapanggigil na talagang tanungin siya sa kung ano
ba talaga ang kanyang apilyedo at middle name. Di na ako nakapagpigil. Lakas
loob akong nagtanong, “Ano ba talaga ang ibig sabihin ng Y at H?”. Lumipas ang
ilang sandali bago siya umimik.
“Ya
at Ha….”
“Huds,
Huds, Huds! Si ma’am!” wika ng isang maliit na boses
“Anong
Ha?” tanong ko kay Kaci.
“Mr.
Sundayez!” alingawngaw ng isang galit na galit na boses.
Nagising
ako at bumalik sa dati kong huwisyo. Nakita ko ang nag-iinit at namumulang
mukha ni ma’am. Muntik na niya akong palabasin. Buti na lang nasagutan ko ang
kanyang mga katanungan. Nagpasalamat ako kay Edo at kay Eca sa pagbigay nila ng
mga sagot. Natapos na rin sa wakas ang Math 17. Umuwi na ako sa dorm sapagkat alas
kwatro pa ng hapon ang susunod kong klase. Walang pasok sa Hist 1, Chem 16 Lec
at Lab. Inanyayahan ko sina Drew, Eca, Edo at Dolps na maglaro ng Dota sa bayan
pero tumanggi sila. Wala akong nagawa kundi magmukmok sa loob ng dorm.
Napagpasiyahan
kong bisitahin muli ang aking prinsesa. Natulog ako.
Nakita ko siyang
umiiyak sa isang tabi. Tinanong ko siya kung ano ang nangyari ngunit di siya
sumagot. Bigla niya akong niyakap. Ang pagkakadaiti ng aming mga katawan ay
nakapagdulot ng kakaibang enerhiyang hindi ko mabigyan ng pangalan. Tumagos sa
aking kaloob-looban ang hinagpis na kanyang nararamdaman. Nagsimula na rin
siyang magsalita.
“Hiwalay na sina
mama’t papa. Ayaw na nila sa isa’t-isa,” basag niya sa katahimikan. Hinigpitan
ko ang pagyakap sa kanya. Hindi na lang ako nagtanong. Buong maghapon siyang nagkwento
sa masalimuot na yugto ng kanyang buhay. Di ko napigilan ang pagdaloy ng mga luha
sa aking pisngi lalo na ang kanyang pagiging “NBSB” o “No Boyfriend Since Birth”.
“NGSB rin ako o No Girlfriend Since Birth,” tugon ko naman. Bigla na lang siyang
kumalas sa pagkakayakap ngunit dama ko pa rin ang init sa buo kong katawan.
“Hapon na pala!” sambit ko nang magising ako at mapuna na 3:30 na sa aking
relo. Dali-dali akong naligo.
Naglelektyur
lang si ma’am. Paliit nang paliit na ang pagbuka ng aking mga mata. Di ko rin
kinaya at nakatulog ako. Muling namuno ang kadiliman. Naririnig ko na naman ang
tinig ni Kaci “Parating na ako,” sabi niya. Bigla na lang akong nasilaw sa
pagdaan ng isang tumatakbong ilaw na dagli ring nawala. Unti-unting umuusbong
ang mga boses sa kung saan, palakas nang palakas. Luminaw ito at nakilalang
boses ng aking mga kaklase. Kinukunan na pala nila ako ng litrato at tapos na
ang PE.
Lumipas ang
isang linggo at di ko na rin siya napanaginipan. Bigla akong nagulat nang may sumulpot
na babae sa aking likuran at kamukhang-kamukha nito si Kaci. Tinanong ko ang
pangalan niya. “Maria ang tawag nila sa akin,” tugon niya. Naputol ang aming
pag-uusap nang tawagin siya ni ma’am sa pangalang “Kaci”. Nabigla ako!
Nagpakilala siya sa buong klase.
“Ako si Kaci Y.
Han o Kaci Ya Han pero mas kilala akong Maria sa amin. Hindi ko pa naranasang
magkanobyo. Lumipat ako dito dahil naghiwalay ang aking mga magulang. Di na kaya
ni mama na pag-aralin kami sa isang mamahaling unibersidad.”
Di ako
makapaniwala sa mga narinig ko. Ang babaeng nasa panaginip ko ay nasa tabi ko
na ngayon. Di ko na kailangang matulog para makita siya. Di na ako makatulog sanhi
ng pagsasabuhay at pagkakatotoo ng aking panaginip. Dalawang taon na kaming mag-asawa
at ito ang kuwento ng aming pag-ibig. Libre
lang ang mangarap at managinip… ■
No comments:
Post a Comment